اثربخشی طرحواره درمانی بر اختلال خوردن و نشخوار فکری دختران نوجوان چاق شهر اهواز

مقدمه: چاقی یکی از مشکلات عمده جوامع در حال توسعه است که با اختلال خوردن و نشخوار فکری مرتبط می‌باشد. یکی از روش‌های کاهش مشکلات روانشناختی افراد چاق روش طرحواره درمانی است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر اختلال خوردن و نشخوار فکری دختران نوجوان چاق شهر اهواز انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دختران نوجوان چاق دوره دوم متوسطه شهر اهواز در سال تحصیلی 98-1397 بودند. نمونه پژوهش 50 نفر بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 70 دقیقه‌ای با روش طرحواره درمانی آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده‌ها با پرسشنامه‌های اختلال خوردن و نشخوار فکری جمع‌آوری و با روش‌های آزمون‌های تی مستقل و زوجی و تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد قبل از مداخله، گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر اختلال خوردن و نشخوار فکری تفاوت معنی­داری نداشتند اما پس از مداخله، گروه‌ها از نظر هر دو متغیر تفاوت معنی­دار داشتند. به عبارت دیگر، طرحواره درمانی باعث کاهش معنی­دار اختلال خوردن (001/0p<، 246/73F=) و نشخوار فکری (001/0p<، 116/81F=) دختران نوجوان چاق شد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج توصیه می‌گردد تا مشاوران و درمانگران از روش طرحواره درمانی در کنار سایر روش‌های درمانی برای کاهش اختلال خوردن و نشخوار فکری دختران نوجوان چاق استفاده کنند.